МИХАЕЛА ГАШПАР
Хрватска
Михаела Гашпар (1973) е хрватска писателка. Нејзино примарно занимање била скулптурата, но подоцна се предава целосно на литературата. Моментално работи како маркетинг-директор и раководител на одделот за дизајн во приватна компанија. Со книжевност се занимава од 2010 година. Има објавено неколку романи и една збирка кратки раскази. Во 2011 година со свој расказ влегла во најтесен круг за награда на натпреварот „Причигин“. Ракописот за романот „Митохондриска Ева“ е прогласен за најдобар прозен ракопис на 7. анонимен натпревар на „Матица Хрватска“ во 2012 година. Збирката раскази „Колаче, тутун, брич“ била во најтесен избор за наградата „Ксавер Шандор Ѓалски“, а романот „За чајниците и жените“ влегол во финале за наградата „Фран Галовиќ“.
Часовничарот
Превод: Кристина Велевска
Секоја вечер, додека ги закопчува пижамите и се поздравува со сопствениот одраз во огледалото, главниот лик на овој роман, Јосип Мајдак, се подготвува за својата смрт. Секоја вечер се одвиваат и нашите генерални проби на умирањето, во кои, исто како него, легнуваме со надеж дека утрото сепак ќе станеме. Кога ќе ја положиме главата на перница – без разлика дали таа е со пердуви или анатомска, она што дише покрај нас, онаа нејасна присутност што останува кога ќе се изгасат и светлата и сенките, е нашата совест. Наутро тивко се подигнуваме и се искрадуваме од постелата за да не си ја разбудиме совеста. Но совеста на часовничарот Јосип бдее будна во ноќта и веќе никогаш нема да заспие. Ќе му ги довлечка в постела сите оние на кои тој одамна заборавил: покојници, живи и оние за кои не се знае.
Тоа е еден круг од околности – замка во која паѓаме уште при раѓањето. Ако читателот му суди на Јосип Мајдак, можеби ќе си суди и себеси. Добра ноќ, совест!